De landrover

Wat je moeder moest zonder jou…was een vraag waar jij geen antwoord
op zou geven. Dat zou later nog wel komen. Je was op weg naar het land van melk en boter.
De douane kreeg te maken met een ongekende vrolijkheid. Jij zou wel eens laten zien
wat die met jou zou binnenhalen.
Als binnenvetter had niemand geweten van wat jou bezighield.
Je had het gehad in je moederland.
Hij is gefrustreerd, het zit hem tegen,  zeiden mensen vol begrip, nadat je ze telkens opnieuw onheus bejegende. Je vloekte, je schold, het systeem was door en door verrot en de mensen ook – je liet beslist wel van je horen, maar wat er diep in je speelde, dat hield je goed verborgen.
Sinaasappels plukken onder de spaanse zon, de rijkste man worden van jouw dorp..dat waren beelden die je s nachts, als de slaap niet kwam, voor je zag.
Niets van dit alles zei je tegen mij, die toch dacht dat ze alles voor je was.
Maar ik, ik legde mijn oren goed te luisteren als wij tussen de lakens ons geluk hervonden.  Jouw bloed ruiste als van geen ander,  want onrust deed het sneller stromen.  Van niemand, leerde ik al snel, had ik iets te vrezen. Naar andere vrouwen keek je niet. En hoe jij je moeder bejegende was ik  van haar ook al niets beducht.
Jouw tweede liefje, dat was de overkant.
Ik moest degene zijn, die jou zou helpen bij haar te komen.

.

.