Ik denk altijd van alles. Bijvoorbeeld dat het zaterdag Openmuseum Dag was.
Omdat ik te achterlijk ben om uit te zoeken hoe dat nu zit met die ovchipkaart en het een mooie herfstzomerdag was, haalde ik de fiets uit de schuur en zette ik oudste in het fietstoeltje achterop. Of dat nog mag, met zijn leeftijd, zijn gewicht, kon me op dat moment worst wezen. Als de zon schijnt denk je niet aan eventuele bekeuringen of andere vervelende zaken.
Dus daar gingen we, ik zwoegend van heuvel naar heuvel, Faf nonstop kletsend en vragen stellend. We passeerden een rivier en terwijl ik het stuur recht probeerde te houden, attendeerde ik de kletsmajoor op twee ooievaars hoog in de lucht. Zoals wel vaker miste hij net het moment en dacht hij dat ik de ganzen bedoelde, die ook net besloten hadden over ons hoofd heen te vliegen. En ik moest hem uitleggen welke ooievaar ik bedoelde.
Door dat hij me bijna voortdurend verrast met zijn grote algemene kennis, ging ik er gemakshalve van uit dat hij zoiets simpels als een ooievaar wel zou kennen. Hoe hij die dan zou moeten kennen, daar sta ik dan maar liever niet bij stil. Van Zack en Cody, Phineas en Ferb zal hij het niet leren, al leren die laatste twee hem dan wel weer van alles over de relativiteitstheorie.
En zo viel ik van de ene verbazing in de andere. Genoot ik van zijn uitgelatenheid toen hij de nesten pissebedden ontwaarde in de grote houten appel. Was ik verbijsterd toen hij een lichte aanval van paniek kreeg in de donkere zaal. Raakte ik ontroerd toen hij zijn angst niet wilde toegeven toen de suppoost er naar vroeg. Liep hij stoer met mij terug naar de donkere zaal om dat te bewijzen. En toen we daar eenmaal stonden, zodat hij zijn gelijk kon halen, begreep ik pas dat de muziek ook eng was, om van de levensgrote beelden maar te zwijgen.
Vroeg ik me af of een grote mensen museum eigenlijk wel geschikt was voor kinderen. Want al kon hij de teksten op de muur niet lezen en wist hij niet wat de kunstenaar beoogde, hij voelde haarscherp aan dat de zaal een luguber thema behandelde.
Gelukkig was er speciaal voor de kleine bezoeker de onderzoeksriem. Gewapend met vergrootglas, geplastificeerde opdrachten en aanwijzingen op zijn smalle heupjes, ging hij de museumtuin te lijf. Het leverde hem een handvol eetbare beukenootjes op, die hij samen met mij op het bankje in de zon oppeuzelde. Het babyeikeltje met hoed werd aan mama in bewaring gegeven en de paardekastanjes gingen mee naar huis, die zouden maandag aan de juf worden getoond.
En zo werd een open dag die geen Open Dag was toch een geweldig succes.
Assyke's Blog 
Je bent vast niet naar het Rijks of Vincent van Gogh geweest, want dan had hij enorm kunnen genieten van de mooie kleurige schilderijen en zo meer. Niks angstaanjagend, maar mooie vaderlandse cultuur. Een museum dat een kind angstig maakt lijkt me geen goed nieuws. Maar ik snap wel dat het een eind fietsen is….Ik vraag me wel af wat je uberhaupt in een museum doet met dit mooie weer, maar dit terzijde…..
De musea die je opnoemt zijn idd wat te ver voor mijn tweewieler:)
alles bij alles zijn we meer buiten dan binnen geweest en dan heb ik het niet eens alleen over de fietsttocht
maar er was in de museumtuin genoeg te zien en te doen voor een zesjarige
en ik heb heerlijk in de zon gezeten op de vele bankjes, terwijl meneer de onderzoeker druk bezig was
Dat lijkt mij het enig juiste antwoord….
Leuk verhaal, hoe een kind reageert op nieuwe zaken. Als ik dit lees, denk ik, dat heb ik allemaal gemist
mijn ouders namen me ook nooit mee naar een museum
dat was voor hen een no go area
Leuk dag gehad dus. Welk museum was het eigenlijk?
als ik zeg berni searle…:)
op facebook zal ik vanavond wat foto’s plaatsen
Uitjes met één kind zijn altijd mooi en goed voor ze 😉
ja de persoonlijke aandacht is onbetaalbaar
ik zie hem ook tot rust komen
Een moeder moet het inderdaad doen met wat in de buurt is.Je hebt een fijne dag gehad en zo te lezen zoonlief ook.Daar gaat het om. Is hij inmiddels gewend aan de schoolvorm waar hij in het begin moeite mee had? Groet!!
De moderne moeder kan best een aantal kilomotors verschalken
maar ik stam nog uit de midden twintigste eeuw en kan dus niet autorijden:)
wat school betreft, ups and downs
Jullie hebben een leuke dag gehad.
Toch mooi dat je op de fiets bent gegaan.
Van OV chipkaarten heb ik ook de ballen verstand.
heb altijd alles op de fiets gedaan
snap niet dat mensen de auto verkiezen
behalve als je naar de andere kant van het land moet
of bouwpakketten van de ikea mee naar huis moet sjouwen:)
Ja:
“De rode lijn in haar werk is te beschouwen als een zoektocht naar wat precies iemands identiteit bepaalt: Gezin? Omgeving? Afkomst? Geslacht? Ras? Geloof? Huidskleur? Verleden?”
Wat vond de kleine Faf hiervan?
Ja!
🙂
hij vond het griezelig, niet alles wel de videoproductie
de vrouw die bestoven raakt vond hij wel fascinerend
De beeldentuin vond hij leuker en vooral avontuurlijker
Leuk lief (kan ook andersom natuurlijk)
🙂
Stimuleren, is oh zo belangrijk bij een jong kind.
zekers
maar het plezier staat voorop
en gelukkig vind hij dit soort dingen geweldig
wie kastanjes vindt zoekt geen schatten meer.
het was een verassing voor hem dat je beukenoten kan eten
de meeste waren echter niet echt gevuld, dat hield hem wel even ledig daar tussen het groen:)
Mijn ouders namen me mee naar het Brabants orkest..als kleine jongen lang geleden..en ik herinner me dat bijna 70 jaar later nog heel goed. Jouw Faf zal zich deze Opendag heel wat decennia later nog herinneren!
PS Ik geef je op een briefje dat ik niet seniel ben, al ben ik de enige hier die dat ontken.. en mijn excuses dat ik me op jouw blog even vergat!
ik herinner me vooral boswandelingen op de veluwe
bosbessen plukken met buren, iedereen een emmer aan de arm
als het je helpt: ik ontken ook:)
Het helpt me inderdaad, maar ik heb dat niet echt nodig. Na bovenstaande discussie had ik inderdaad wel verwacht, dat anderen Kletersteeg ook laten horen, dat hij anderen niet zomaar seniel kan noemen. Maar -ter geruststelling- ik ben wel meer in mijn verwachtingen bedrogen uitgekomen..en kan daar mee leven!