De verder weg Buitenspeeltuin

Ook vandaag belooft het mooi weer te worden.
Nu de gewrichten iets minder aanvoelen alsof ze een beurt hebben gehad bij een ongediplomeerde smid, verheug ik me op wat zonlicht en beweging vandaag. Veel zonlicht, weinig beweging, graag in deze hoeveelheden. Want moe ben ik nog wel, na een paar dagen binnenzitten in een gekromde versie van mezelf.
Nederland is het laatste decennium rijk aan grote speeltuinen voor de kleine jeugd. Ze zijn opgedeeld in binnen en buitenspeeltuinen en vooral de buitenspeeltuinen worden steeds leuker. Zo zijn er verkeerspleintjes waar de kinderen in een trapautootje kunnen stappen en echte verkeerssituaties naspelen, inclusief verkeerslichten en kruispunten etc…Van mijn oudste weet ik dat hij dit geweldig vind en de tien minuten die in een muntje zitten zijn hem veel te snel voorbij.
Verder zijn er de gebruikelijke klim en klautertoestellen, een boerenspeurtocht, kabelbanen, golfterreinen en als het mooi weer is, is er gelegenheid tot speelactiviteiten waarbij water en nat worden de hoofdmoot voeren.

Nou, als ik zelf kind was, dan wist ik het wel. Wat een afknapper was indertijd de Efteling waar je urenlang in de rij stond voor een attractie die achteraf niet eens zo spannend was als beloofd, voorts keek je dwars door de sprookjesfiguren heen, zo nep waren die. Je betaalt je blauw aan een entreekaartje en supermarkten als de C1000 en de Ah spelen daar handig op in met hun zegeltjes voor deze dure merkattractieparken.
Nee, dan deze gewone speeltuinen, waar kinderen overal toegang toe hebben zonder in de rij te staan, de entreekaart niet iets is, waar je nachtenlang van wakker ligt en er geen opgefokte vewachtingen van te voren zijn, die onherroepelijk tot tranen en teleurstellingen leiden.
Ik heb er zin in.