op modderig zand
grijs van schemer
schrijd ik
wat wel en nooit geboren is
laat ik achter in de tijd
het valt koud te achterhalen
in mijn gedichte doen en laten
wat liefde heet te zijn
al zocht ik haar gelijk een furie
het bracht mij enkel pijn,
papa
mijn lichaam zal
niet langer aanstoot zijn
maar afrikaner woorden
ontkiemd in zaad
zwart van uw eigen schoot
zullen ereis bloemen vormen
en op menig lip hoort ú mijn naam
.
.
.
geschreven indertijd voor Pastuiven, (nagedachtenis aan Ingrid Jonker)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Ingrid_Jonker
.
.
Advertenties
Compassie gespeld
Geen schaduw van de vader
Haar dood is dat kind
de vader mocht dan fysiek afwezig zijn,
zijn schaduw was er wel degelijk
donker en dreigend,
nare man
ik heb je reacties gemist
is wederzijds, assyke
en ’t was zeker een nare man,
zijn schaduw ligt voor mi niet op haar dood
maar ik ‘verwijs’ hier naar haar dichtregel
“het kind is de schaduw van de soldaten”
ik dacht dat het gedicht heet Het doodgeschoten kind te N.
geweldig vers is nog!!
chapeau!
@Boskat en Hennie Ee dank jullie wel voor de like,
de knop zelf is behekst, maar dat mag de pret niet drukken 🙂
Apart….zet aan tot beelden die jezelf in mag vullen…..
Assyke,
Eerste gedicht zit een tegenstrijdigheid, iets dat wel en niet mag bestaan, iets dat gewelddadig was, een ongeluk. Het heeft mijn mond gesnoerd.
Groet,
Robert Kruzdlo
Goudsbloem, jij,
het VK-blog
een unieke uitdragerij;
zoveel gemist
en nu te laat
totdat het overgaat.