Als je na brokje nummer zoveel, besmeerd met margarine en kipfilet, verzadigd bent komt je creativiteit los.
Wat je allemaal niet met brood kunt doen, verkruimelen, kneden en plakken, tekeningen maken op het blad van je kinderstoel en als de mogelijkheden dan uitgeput lijken, dan zijn de kruimels nog een heerlijke bron van gooiplezier. Je strekt je halsje om te zien hoever het handje vol belandt, nog leuker als ze onder het stoeltje vallen en je ze niet terug kunt vinden…als je het opgeeft komt je duim in het gelid…en geef je je over aan de vroege middagdip…
als ik je vraag of je een slaapje gaat doen is het eerste antwoord een harde nee, het tweede klinkt al wat minder hard en vervolgens kom je met je billetjes omhoog en wil je opgetild worden. Je slaat je armen om me heen om me je instemming extra te benadrukken. Onderweg op de trap begin je te zingen, je vertrouwde sleets geworden slaapliedje. Nini a moumou nini a moumou hta tib acha´t mou…
ik leg je in bed na je nog een paar keer horizontaal heen en weer gewiegd te hebben op de maat van 1 2 3 en dan laat je een kleine vermoeide grinnikje horen, trek je je grote babypop wat naar je toe, klop je haar op haar rug en zing je haar zachtjes toe…totdat je oogjes langzaam dichtvallen en je handje van de pop afglijdt…
welterusten saar.
mooi en herkenbaar, al zijn het bij ons nu kleindochters;-)
das dus dubbel genot:)
wat lief zeg…. ik herken het ook wel uit lang lang geleden.. maar het zijn zulke goede en lieve herinneringen
🙂
Heel leuk weergegeven: vol liefde…..
zij is een bron van
en daar reageer je op…
ik ben onder de indruk van je schrijfskunst!
Waarschijnlijk kan alleen een vrouw zo subtiel en lief over haar kind schrijven.
Mij rest dit moois te lezen, prachtig!
Syl en Grard,
dank jullie wel voor jullie bezoek aan mijn blog!
Vertederend mooi vanuit je moederhart geschreven…
Ik wilde dat jij mijn moeder was!
@ Nanda,
daar weet jij alles van:)
@HHH
ik vind drie koters wel genoeg eigenlijk
Maar ik ben heeeeeeeeel Lief !
Schattig en ze kan ook al praten. Dat gaat hard zeg!
het is een zakformaat woordenboekje wat ze met zich meedraagt,
en dan bedoel ik het formaat van haar piepkleine broekzakje:)
Heb je laatste teksten gelezen,je schrijft mooi.Kleine Saar, wat een lief stukje proza en wat een mooi meisje.Groet, Athy.
welkom terug…Athy
och, zo lief
geniet er goed van, ze worden zo snel groot
ik kan er nu al niet met mijn verstand bij
dat ze kan lopen, sinds een week, en dat ze rare woorden
papegaait,
zoals gister Gó Gó???
zoals in gogo van de C1000:))
Ahhh wat lief! Dat gaat ze vast later ook erg leuk vinden om terug te lezen!
O wat heerlijk om zooooooo in te slapen!!!!!!!
Gefeliciteerd. Wat een weelde.
Wat een onbeschrijflijk mooi gevoel… en toch heb je het beschreven.
Er glipte bij mij een zucht weg, wat een mooi kindje, wat een lief verhaal, dit is geluk en liefde, geluk en liefde die je meegeeft daar kan niets anders tegen op en blijft een heel leven bij haar.