randen vervloeien
handen voeten benen
raken geleidelijk uit het zicht
een schamele poging
tevoorschijn te komen
brengt weinig voort
een schrale grijns
als je me ziet
.
.
.
.
foto: living statue in Keulen
.
.
.
-
Volg
Volgend
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
Assyke's Blog 
Mooi!
Niet echt opbeurend.
De kleine beweging die me in je gedicht treft, geeft hoop…
laat me denken aan de kat uit Alice in Wonderland…
prachtig beeld!
Hopelijk geen verwoording van je gemoedstoestand?
Dadelijk denk ik aan een afscheid bij de trein, later veel later probeerde ik het gezicht weer voor me te halen, het lukte niet. Ik vind het mooi, ik vul het in op mijn eigen manier en denk zo weer aan iets dierbaars, dank hiervoor.
bedankt voor het lezen en voor de mooie reacties!