Het is of de duivel ermee speelt.
Tot een half jaar terug kwamen we zeer sporadisch bij de huisarts.
En dan alleen vanwege de vele verkoudheden van Faf, die inmiddels verholpen is aan zijn amandelen.
Sindsdien lijkt de agenda van onze huisarts enkel nog gevuld met afspraken voor de familie assyke. Afwisselend komen Sas, Sara en gister ook weer Faf op het spreekuur met de nodige doorverwijzingen naar het ziekenhuis voor foto´s.
Hoe hij het gedaan heeft weet ik niet, maar maandag heeft Faf op de trampoline bij een vriendje blijkbaar iets geforceerd, waardoor hij de hele week kampt met pijn bij het ademhalen. Ik weet uit eigen ervaring dat een verrekte spier ook zo´n nare pijn geeft, maar het kan net zo goed een gekneusd ribbetje zijn.
Daar kom je niet achter bij de huisarts. Je blijft wel zitten met een huilend, schreeuwend kind en weet niet wat je er mee aan moet.
Nu verwacht ik van hem geen toekomstige breukjes of kneuzingen, mijn oudste is veel te voorzichtig op het krampachtige af.
Sas daarentegen die weet het voor elkaar te krijgen om in de woonkamer zich zelf al bont en blauw te kleuren vanwege zijn horkerige motoriek, aangevuld met een ouderwetse wildheid, die je enkel nog tegenkomt in ouderwetse jongensboekjes.
Als ik hem zo zie, dan houd ik mijn hart vast en zie ik voor mijn geestesoog vervelende wachtkamers, de onwil om door te verwijzen en sinds gister torenhoge rekeningen, dankzij de miljoenennota.
Sara is een meisje die duimt. Dat is in elk geval een kalmerend teken.
Assyke's Blog 
En daar zal het niet bij blijven.
Als Sara eenmaal gaat kruipen en lopen …
Was ook heel lang een duimelot maar heb zo’n beetje alle ziekenhuizen in Asd van binnen gezien en ben toch redelijk ongeschonden oud aan het worden…
Met de al maar hogere eigen bijdrage kan ik me voorstellen dat de schrik je af en toe om het hart slaat.
Ik kreeg gister ook nog even een rekening van het ziekenhuis, en die liegen er nu al niet om… schrikbarend hoeveel je zelf moet meebetalen, terwijl je ook al verzekerd bent… ik zag gister ook inderdaad wat ze willen gaan doen met de eigen bijdrage… het liegt er niet om…
En het liefst ziek worden of iets breken op vrijdagmiddag na 5-en 🙂
Dat is heel vervelende pijn (ik heb het ook weleens gehad door een gekneusde/beklemde ribspier) & beterschap voor Faf!
En de ongerustheid die je voelt als je kind iets heeft, sterkte!
Naar zo’n ribbetje moet wel even gekeken worden, natuurlijk. Met kleine kindjes, alles tegelijk en dan weer een poosje niets. Een stoelendans is het soms.Je kunt er behoorlijk onrustig van worden, tot het overgaat. Groet!!
vrijdag zijn er foto’s gemaakt van zijn ribben
als het goed is, is de uitslag daar morgen van binnen