Mijmercolumn

Het waait. Licht geklepper van het raam vergezelt de ademhaling van jonge wezens diep in slaap. Een kort gesnurk gaat de concurrentie aan met het raam. Het raam wint. En daar ben ik blij om. Nu de R weer in de maand is zullen de verstopte neuzen zich snel genoeg melden.
Zelf lig ik ook op bed, mijn beide polsen over het toetsenbord, mijn hoofd in de nek en het rechterbeen in de knieholte van de linker. Het is grote mensen tijd, maar ik ben te moe om naar beneden te gaan en me beschaafd  te installeren op de bank.
Voor ik naar boven ging, wel even thee gezet en lief voorzien van een mok met drie bakstenen suiker. We zouden moeten minderen. Al kan hij het goed hebben, werkend in de bouw, onder alle weersomstandigheden. Gezien de nieuwe collectie kringloop jurken, rokken en broeken die sinds de zomer in mijn klerenkast hangt, verbruik ik kilo´s minder aan calorieen op een dag.
De tijden dat ik grote afstanden maakte op de fiets ligt nu al zeker twee jaar achter mij. Alle activiteiten vinden plaats binnen een radius van een kleine twee kilometer. De meeste met de buggy en of met de fiets.
De hometrainer, aangeschaft voor het belachelijke bedrag van twintig eurootjes, is al weer de deur uit. Hij werd fanatiek gebruikt, eerlijk is eerlijk. De pedalen zaten helaas te dicht bij het frame, waardoor mijn knieen in een voortdurende vreemde hoek geraakten. Weg met dat ding. Mijn knieen zijn mij lief en de jongste ben ik immers ook niet meer.
Er komt een nieuwe, vast. Het geld ligt niet op straat. We wachten af…een brave huisvrouw denkt niet alleen aan zich zelf. Het regent nu. De kinderen zullen nat worden. Regenkleding hebben ze niet. Hebben we ooit iets wel? Er komt een moment dat mijn  kinderen mij dat zullen vragen.

Volgende week heeft de Lidl regenkleding voor jong en oud. Niet vergeten de sprint te maken richting het centrum. Het staat nu hier, op het blog. Als ik opnieuw achter het net vis, dan weet ik voor eens en vooral dat het moedwilligheid is.
Goede vrouwen vergeten niets.

Advertentie