De brief

Ze had nog nooit een brief geschreven. Dat deden zwanen niet. Het was geen principekwestie. De middelen ontbraken, zo moest je dat zien.
Een lief meisjesachtig jongetje had haar gister aan het denken gezet. Terwijl zij druk doende was met haar voedselvoorziening zag ze in de verte een mensenkind aankomen. Hij was klein en tenger en hij bewoog zich als een kat. Kleine slepende aarzelende stappen. Ze was direct op haar hoede. Als ze het voor het zeggen had, dan werd ze liever geconfronteerd met de opgewonden duikvluchten van de brutale meeuwen dan dat stiekeme gedoe van die pluizige viervoeter.
Eenmaal dichterbij gekomen zag ze dat er van dit mensenkind niets te vrezen viel. Het had het te druk met zijn tranen om de zwaan te zien. Toen hij uitgehuild leek ging hij in het modderige gras zitten. Nu het gevaar geweken leek kon ze het zich veroorloven geergerd toe te zien hoe hij een voor een de schamele grassprieten uit de losse aarde trok.
Blij was ze daar niet mee, maar ze was ook niet het type dat op alle slakken zout wenste te leggen. En mensenkind of niet, ergens had ze ook wel medelijden met deze meisjesjongen. Misschien…misschien vond ze hem zelfs wel sympathiek. Hij was toch wel heel anders dan die andere jochies die om de andere dag met stenen kwamen gooien.
Aangenaam verrast keek ze op van haar weerspiegeling toen ze zijn stem hoorde. Hij zei haar gedag…Zwanen konden niet blozen, toch voelde ze zich prettig warm worden. Hij had haar, ondanks zijn verdriet opgemerkt. Ze keek hem na, toen hij, ditmaal iets minder katachtig wegliep van het water. Nieuwsgierig geworden naar dit vriendelijke wezen klauterde ze aan land en strompelde ze naar de plek waar hij had gezeten. Weer voelde ze even een brok ergernis in haar hals opkomen toen ze zag hoe kaal het stukje grond was geworden na zijn zitbezoek.  In de modder had hij diepe groeven getrokken met een dikke stok. Foei, dacht ze. Mensenkinderen hoe lief ook…
Toen de eerste waas van woede wegtrok van haar netvlies ontdekte ze echter een patroon in de moddergroefjes.

Beste Zwaan,
je kijkt zo droefig…zullen we vriendjes worden
dan maak ik jouw blei en jij mij?

lees hier Proloog

copyright assyke,

31 maart 2011

Advertentie