Eigenlijk was het nog maar een joch.
Hoe oud was hij nou helemaal? Begin twintig…hooguit.
Met zijn slungelige motoriek gaf je hem zestien, zeventien, meer niet.
Als hij zijn mond opendeed, werd je weliswaar verblind door het wit van zijn goedverzorgde gebit.
Maar ook hier was zijn tongmotoriek ietwat apart. De woorden vlogen niet zozeer, maar botsten tegen je aan met een energie, die straats aandeed. Volks. Bouwvakkers onder elkaar.
Geen jongen met wie je ging pronken bij je vriendinnen.
Hoe ze de vlinders kon verklaren…dat kon ze niet. Het was de wijze waarop hij begon te stralen, zodra hij haar in het vizier kreeg. Het rode pulserende hart, dat ze dan in zijn goudbruine ogen weerspiegeld zag. Dat moest het zijn. Meer was er niet.
De drie uur durende vliegreis terug, de lange rij voor het douaneloket, het wachten op het verschijnen van de blauwe koffer op de band…het was het robotje in haar, dat het roer had overgenomen.
Ook de dagen erna…het grijze wolkendek, de sombere balkonnetjes en dito trappenhuizen, het lelijke licht in de Albert Heijn…het was er allemaal, maar zij was daar niet bij.
Haar vriend die tegen haar sprak, haar ontvangen had met een vijftal zonnebloemen en een onzekere grijns op zijn gezicht. Ik heb je gemist, fluisterde hij ergens in haar hals.
Zei ze iets terug? Ze weet het niet meer.
Maar zelfs de moeilijke rol als geliefde speelde het robotje alsof het nooit iets anders had gedaan.
En zo gingen weken, maanden voorbij…de onrust doofde langzaam, het leven had haar weer in zijn greep.
Haar plaats was naast hem.
De ander was ver weg en veel te jong…
wordt vervolgd
copyright assyke,
12 okt. 2010
==geestelijk overspel==
Ik kijk naar de gelukkige straatse stratenmaker die de passtenen op maakt hakt.
Hij denkt alleen aan de stenen.
Zijn duimen zijn hem te kostbaar.
hoe ze de duimen heel houden
is mij een raadsel
wellicht door ook het hart op maat te hakken
Heerlijk beeldend verteld. Niet in blog- maar in romanstijl. Een verrassing.
even off topic
ik had het dus goed voorvoeldhttp://www.nu.nl/algemeen/2354637/antonie-kamerling-begraven.html
liefs Moon
de kast weer uitgeruimd
alles netjes op stapeltjes
wetend dat dit maar een uurtje duurt
en dan weer wordt achtervolgd
aparte tongmotorieken zijn nu eenmaal
onweerstaanbaar
dat weet iedereen.
Blue suitcases live life to the fullest….
Youngsters love is only passing. Sweet night!
Prachtig verhaal, laat zien wat er kan gebeuren als je uit je gewone wereld weg bent.
Dat vervolg moet er komen..
Oei, wordt dit een vervolgverhaal dat in een drama eindigt, of mag ik hopen op een "en zij leefden nog lang en gelukkig…"?
Jonge mannen kunnen nog rijpen.
prachtig, assyke
onverklaarbaar verklaarde liefde
toch, en zo mooi ook, geklaard!
Ja waarom, hoe en zo?
Toevallig heb ik die vraag ook gesteld in een komend logje……
ik was erbij ik heb opgelet maar ik weet nog steeds niet.
Eens met Oliphant !!
Een vakantieliefde is als een tropische plant: als je hem verpoot gaat ie dood.
mooi, vlinders voor een ruwe bolster, terwijl thuis de zekerheid staat te wachten om alleen nog maar onder te moeten doen voor een bijna ongrijpbaar verlangen … ik ben alvast benieuwd naar het vervolg …
Zo kan het gaan. Verdorie. Ik ben bang voor het vervolg… En ze leefde nog lang en niet persé erg gelukkig.
@Oliphant
dank je wel voor je mooie woorden
@Moonfairy
ja, dat klopt
ik zag het ook
@ghijsa
jouw vertrouwen in de ordelijke gang van zaken is wel erg groot
@Vogel-vrij
raar hoor, ik dacht dat dat enkel opging voor de red ones
@joost tibosch sr.
youngsters love ontleent haar kracht aan de magie van de eerste keer;-)
en hoeft niet perse van voorbijgaande aard te zijn
@antoinette
daarom hebben vliegtuigen ook zo’n rampspoedimago
@Aad Verbaast
als jij bij mij de ramen komt zemen
schrijf ik een vervolg;-)
@StadsfotograafvanVelsen
wie ben ik om jou je hoop te ontnemen?
@Zelfstandig_journalist
zeker…
ondertussen rijpt de oudere dame ook verder;-)))
@Marius van Artaaa
klaren is een iets langer proces
nog gaande als het ware;-)
@Catharina
and that’s just the way it should be
@kuifje simon
dan jij ook dank;-)
@Paul Nijbakker
uit een tropisch droompje moet je niet wakker willen worden
daar heb je gelijk in
@bert
zekerheid die na een dergelijk avontuur ook slechts
een illusie blijkt te zijn
niets is wat het soms lijkt te zijn
@Barbara
het zijn bange tijden, aan de reacties af te lezen;-)))