Het loopt allemaal niet zo lekker de laatste dagen.
Mijn heup/been begint toch weer op te spelen, nadat het er even op heeft geleken dat het bijna over was. Ik heb vannacht een paar keer flink op mijn tanden moeten bijten om het niet uit te schreeuwen van de pijn, als ik me noodgedwongen moest omdraaien.
Tenslotte ben ik maar opgestaan en door het huis gelopen. In een huis met kinderen en een werkende man is er altijd genoeg te doen. Dus ben ik stapels boterhammen gaan smeren. Allemaal met kipfilet. Dat zal ze leren, die onschuldige slaapkoppen!
Nadat ik alle bekers had gevuld, de vaatwasser had leeggeruimd, ik het erg koud had gekregen ben ik maar weer in bed gekropen. Liggen was nog altijd geen pretje, dus nadat ik bedpartner…oké, voor diegenen die daar niet tegen kunnen, dus nadat ik bedliefje een beetje weggeduwd had ging ik rechtopzitten, laptop op schoot, in de hoop dat dat de nacht sneller zou doen verglijden.
Ik schijn toch wel in slaap te zijn gevallen, met alle gevolgen van dien. Stijf als een plank, één heup op slot, hoorde ik de wekker afgaan…meerdere keren…ja ha, dat krijg je er van als je toch in slaapt valt, dan wacht je een onaangename verrassing in de vroege ochtend.
Bedlief was al naar zijn werk, maar hij had blijkbaar wel iets meegekregen van mijn nachtelijke avonturen. Dus ik trof mijn jongste helemaal aangekleed aan…
En toen begon het. Ik had zin om te brullen. Zomaar, want er werd rekening met mij gehouden. Mijn man die zo vroeg toch ook genoeg te doen heeft, had besloten mijn taken te verlichten!
Gehuild heb ik echter niet bij gebrek aan tijd. Met een hoop knap en plikwerk waren beide jongens op tijd klaar voor vertrek en konden we gaan. En daar gingen we dan…quasimodo in oudroze en twee lieve kaboutertjes, de een met rugzak en de ander met een trekkend armpje…In het zicht van het schoolplein probeerde ik nog wat rechter te lopen teneinde bevreemde blikken uit te sluiten. Wonder boven wonder werd er ditmaal niet getreuzeld door oudste kabouter en kon ik met mijn jongste weer snel op huis aan.
Bij ons huis aangekomen, loopt net onze ene buurvrouw naar buiten. Ze heeft duidelijk geen haast en begint een praatje. En dan voel ik het alweer…die brok. Een brok die groter wordt en die ik niet goed kan duiden.
Totdat ik mijn weblog open en de laatste reacties lees op Roos, ben jij dat?
En dan weet ik het. Ik ben moe. Moe van het niet goed functioneren van mijn lijf, moe van de slapeloze nachten, moe van al mijn gebreken, psychisch en fysiek. Ik lig open…uit elkaar en juist dan komt het hard binnen: De lieve gebaren, de aandacht, de opmerkingen over mijn kliedertjes, het attente gedrag van mijn lief, buurvrouw en blogbezoekertjes…
Dank je wel…
Bij deze zal ik pogen vaker dankbaar te zijn
te genieten van de zon
van de regen
van mijn kinderen
van mijn kleine leven!
Sterkte met je heup/been. En ik heb het ook, als ik moe ben kan ik ook huilen om al het liefs. Huil je maar lekker gelukkig, het mag 😉
Ja er zijn van die dagen en dan ook nog een zeurende pijn die maar niet weg wil.
Ik kruip dan weg en ga een potje huilen, wil wel helpen.
er zijn veel dingen die helpen, denk ik, maar weewerkende en aardige mensen, misschien wel het allermeest, maar dan huilen, meer dan schreeuwen, meer dan verbijten, maar dan moet je het inderdaad wel zien.
@Verbaas
maandagochtend toch maar een afspraak bij de huisarts
uitstellen heeft geen zin en niemand is er mee geholpen
het lastige van huilen is dat je wel getriggerd moet worden
anders komt die brok niet los
en ik huil al niet zo makkelijk in mijn eentje:)
@Antoinette
hoe doe je dat dan?
het klinkt als een bewuste handeling
vroeger kreeg ik het voor elkaar door opzettelijk
naar pijnlijke liedjes te luisteren
dat werkte altijd perfect
@Martin Broek
ik vraag me dan wel eens af hoe mannen dat dan doen
die zullen dit soort krakkemikkige dagen toch ook wel hebben?
of verbijten die dat dan?
wat je zegt, je moet het wel zien…
anders stapelen zich alleen de ergernissen op
op zo’n dag en blijven de mooie dingen ongezien
sterkte 🙂 ik wil je wel een stukje van mijn power sturen maar ik weet niet hoe. Ik dank mijn altijd aanwezige sterke behoefte aan lichaamsbeweging (en gezond eten) dat ik zo fit ben als ik ben.
assyke je had me moeten zien vandaag.
Hoe ging het vanmorgen om 4.45. "Je snurkt,"ik schrok
wakker en hoorde nog net een snurk wegtrekken. Ik was
wakker. Klaar wakker en had pijn, kon niet meer slapen.
Ik gooi de dekens van me af en dacht ik ga iets doen. Net
als jij vanmorgen. "Waarom maak je zo’n herrie," kwam
achter me aan. Ik bleef zitten en besloot weer naar bed te
gaan. Eindelijk sliep ik om 7.15 en werd weer woest gewekt.
Ik was niet uitgerust. De moed die ik de avond ervoor had
gekregen was weer weg. Ik blogde wat, maar deed verder
weinig. Pas tegen de tijd dat het tijd was voor het avondeten
haalde ik de boodschappen. Ik kookte zonder fantasie. De
energie om de pijn te verbijten was er niet. Wat een nare dag
en je kan niet altijd op de fiets stappen.
Soms komt alle narigheid in je gevoel samen. Dan is het moeilijk de mooie dingen te ervaren: je ziet ze wel, begrijpt ze ook, maar voelt ze niet. Dat is een griezelige situatie, vind ik.
Sterkte en groet, je bent niet alleen, O.
@navelpluis
deze reactie van jou is al een splintertje power wat je mijn richting opstuurt
dank je wel
en ik zou ook wat meer fruit en groente moeten eten,
maar vooral weer gaan sporten
door te sporten/bewegen blijft je energie rondcirkelen
in plaats van weg te vloeien…zoals nou gebeurd is
ook heb ik een flink splintertje gekregen van de reactie die je op mijn vorige blog
had achtergelaten, zulke woorden geven ook weer energie
@Martin Broek
zonder de snurk:))) had het mijn dag kunnen zijn:)))
ik heb het ook, als ik midden in de nacht ergens van wakker
word, dan ben ik ook klaarwakker
heel irritant
hoe gaat het nu?
ik wens je een goede nachtrust en een mooiere dag morgen!
@oliphant
griezelig?
omdat je de controle kwijt bent…?
omdat schijn en werkelijkheid raar door elkaar lopen
op zulke dagen?
dank je
voor het niet alleen zijn!
assyke om op je vraag terug te komen: ik denk dat er in wezen niet zoveel verschil tussen mannen en vrouwen is. Vrouwen hebben soomige dingen meer meegekregen dan mannen en andersom, maar wezenlijk is het niet.
Je maakt ons deelgenoot van je leven: de leuke en minder leuke aangelegenheden. Ik lees het liefst persoonlijke blogs.
He leuk daar is ze weer.
Even een paar adviezen zijn denk ik wel op zijn plaats.
– Ik zal ze leren is in dit geval geen goeie gedachte bij het serveren van kipfilet. Beter was de troostrijke gedachte geweest dat kipfilé – tjes eigenlijk allemaal kleine heupjes zijn.
– Neem altijd de tijd voor huilen ( hoe onterecht ook )
– Loop nooit rechtop voor de buren ten koste van pijn.
Ik hoop dat je er wat aan hebt en vertrouw erop dat je indachtig je belofte dankbaar bent voor mijn advies.
Liefs en gezondheid wenste jou,
Simen Vrederat
Lieve assyke,
dank aan simen voor zijn tip
ik zal voortaan stoppen met de auto als ik weer moet huilen
tot nu toe doe ik alsof het het nergens overgaat
terwijl het de essentie van mijn leven is
nu naar jouw leven
ik ken de lijfelijke pijn(nog) niet
ik weet dat dit een zegen is
ik weet ook geen oplossing
dan
probeer te genieten van wat er wel is
en als dat de moeite waard is
heb je meer
dan veel mensen op deze aarde
kus
O.
Ik dacht al, toen ik je naam in combinatie met een onchristelijk tijdstip bij 100_W zag staan.
Ik heb nu ook spijt dat ik niet positiever ben geweest over je roos-computerart.
Hoe meer mensen lijden, hoe mooier vaak de dingen die ze maken.
Ik kom zojuist terug van de strand. Her en der heb ik met de laptop zitten rommelen tot ik dacht dat ik wel psychotisch moest worden.
Toen ik jouw antwoord en je verhaal las sprongen de tranen in mijn ogen en steeds weer en weer.
Wat is het contact met een mens toch mooi. Helemaal om in de ban te raken. Maar is het dan verstandig om jezelf zover te laten gaan? Je durft je identiteit niet bekend te maken. En ben je nu niet erg egoïstisch bezig, bonkt het door mijn brein.
Ik baal van mezelf. Lafaard schreeuwt het nog een keer door mijn hoofd.
Ik ga nog een poosje bloggen en dan slapen.
Leven van dag tot dag. Meer zit er even niet in.
Oh ja, wordt snel weer fit. Een sterke geest als jij geeft niet zo snel een dokter nodig.
Ik zou ook erg moeten huilen van al dat medelijden.
Sterkte
wat naar die pijn
ik hoop dat het snel over zal zijn
hier ook zo’n nacht
en dan de hele dag niet fit
wel gelukkig moed gevonden om paasboom voor kleine man op te zetten
sterkte en liefs Moon
Assyke, ik hoop vurig voor je dat de geneeskunst je er vanaf kan helpen, van de pijn bedoel ik. Niets is zo humeurbedervend dan chronisch zeer.
Sterkte. Geniet van het zonnetje.
Bloemetje.
Ceesgegroetje
@martin broek
van binnen zal er weinig verschil zijn
wist ik overigens niet
maar dat zie ik nu aan mijn eigen jongens
helaas werd het jongens wel geleerd om hun emoties
te onderdrukken en daardoor kan het er heel anders uit zien
@theo
dat weet ik;))
@simen vrederat
dank je wel
ik lig nu onder het bed
van het lachen
AU! mijn heup…je wordt bedankt
nu moet ik onder het bed vandaan zien te komen!
@roosanna
ik heb simen zojuist ook bedankt;)
er is ons geleerd dat we ons groot moeten houden
en dat is ook goed, anders zouden we nooit kunnen functioneren
maar het slaat vaak door naar de andere kant
en dat is nergens voor nodig
af en toe even een beetje aandacht voor jezelf
is goed…
dan kan je er later weer beter tegen aan
meebenotty 26-03-2010 23:26
Ik zou ook erg moeten huilen van al dat medelijden.
Sterkte
Assyke zit iets waars in.
Maar ik geniet van je kinderlijke open kant. Liever dan een ouwelijke meedenker als ik. Het is jouw stijl van schrijven maar ik ben er zeker van dat je je niet helemaal te-kijk zet hier.
Dat is alleen weggelegd voor mensen die echt in het leven staan en veel hebben ervaren. Medelijden, is wat mij betreft iets onnatuurlijk. Deze mensen hebben (zie psychologie) geen goed ontwikkelde ego. Ze voelen met iedereen mee… etc
Ik ben heel verdrietig soms om de reacties van andere van daar dat ik er ook over begin. Maar we leven in een dorp van objectieve kennis midden in de DERDE WERELD (zo heet dat) die bol staat van onzinnige verhalen en reacties…onzinnige verhalen waarmee tal van oude driften (huilen etc) en krachte impulsen de meest onbedwingbare gevoelens kunnen ontketenen. (Dit schreef ik gisteren ook aan Ina)
Dus iedereen heeft er last van. Als een blog jouw heelmeester moet zijn denk ik dat je maar eens een paar dagen met je lieve man opstap moet gaan.
Groet Robert
Alles wel gemeend diep uit mijn hart.
@k.Reintje
ik heb het idee dat je je onder druk gezet voelt
om je identiteit bekend te maken
dat is nergens voor nodig
je bent een gewone reageerder, valt niemand lastig
jouw bijdragen zijn meestal uitzonderlijk waardevol
voel je je het prettigst in gewoon lezen bij anderen en reageren
blijf dat maar gewoon doen
mocht je ooit zelf een blog willen starten,
dan merk je dat vanzelf
maar laat je niet opjutten
@meebenotty
fijn te horen dat je dat in elk geval wel kunt
– huilen:))
ach en wat de een medelijden noemt
noemt een ander: open staan voor een ander
maar we kunnen niet allemaal hetzelfde in
het leven staan
dat zou maar een dooie boel worden;-))
@moonfairy
leuk die paasboom
daar doen we hier niet aan
maar ik heb wel besloten om de verjaardag van Faf
in het teken van pasen te vieren
gewoon een beetje eieren verven, zoeken etc.
@Cees
ik heb een hekel aan artsbezoek
maar als iets niet uit zichzelf over gaat, is het toch wel beter
dan dat loze aanmodderen
Assyke, soms komt het gewoon vanzelf, dan kan ik alles niet meer aan.
Mijn blogs laten vooral mijn liefde voor de natuur zien, ook de plaats waar ik vaak troost zoek.
@R.Kruzdlo
wees daar maar zeker van:
ik vertel hooguit vijf procent van wat er allemaal echt speelt in mijn leven
en gezien de reacties van sommige cynische bezoekers is dat maar goed ook:))
maar ik vind niet dat zelfcensuur zo ver zou moeten gaan, dat je je zelf
sterker, vrolijker, beter voordoet dan dat je je op dat moment voelt
want wie je dan voor de gek houdt, daar wil ik niet eens over nadenken
op een gegeven moment kom je dan toch tot de ontdekking
dat het hele bloggen een leeg gebeuren was
en natuurlijk is een uitje met je man het allerbeste
maar daar is niet altijd gelegenheid voor
en zelfs dan blijft de behoefte aan zelfexpressie op een andere wijze
maar ik ben blij met je feedback
een ander geluid, mits goed bedoeld is altijd waardevol
Ik zal mijn best blijven doen…*=))
Antoinette dat is een onderwerp: Vooral de liefde voor de natuur…daar heb ik laatst weer over zitten nadenken.
Nu je er bent. Gister wandelde ik in de bergen en zag weer de bekende vlieg-sprinkhaan zo groot als mijn middelvinger. Ik heb geen boeken over sprinkhanen hier..mag ik bij deze – pardon Assyke – vragen hoe dat beestje heet?
Ik heb de natuur lief omdat het mij gered heeft.
Groet Assyke en als het niet kan hier haal maar weg.
Ik wens je veel duidelijkheid na je bezoek aan de huisarts maandag. Hopelijk weet hij wat er mis is.
Jouw liefdevolle antwoord
Tranen paarlen over mijn wangen.
Dat begrip
in een wereld van ikke ikke ikke
Die 5%, dat is je hart
Een hart wat klopt.
Klopt op de juiste plaats. Je bent een kind van God
en je gedraagt je er ook naar.
Je introduceert de Marokkaanse moeder
die niemand kent.
Maar het gaat niet om de Marokkaanse integratie.
Het is de liefdevolle mens
Ik houd van je, mens.
God wat ben je goed voor me.
@antoinette
ieder heeft zijn eigen wijze van expressie
jij met je natuurblogs
ik denk dat die jou veel voldoening en troost geven
en niet alleen jou, ook toevallige passanten halen er veel uit
voor zichzelf – pas als je in een betonnen wijk woont weet je hoe
groot de betekenis van natuur is
@R.Kruzdlo
ik laat je reactie gewoon staan gna gna gna
ben namelijk ook wel benieuwd wat Antoinette hierop te zeggen heeft
Assyke, ook ik moet moet op zijn minst een foto hebben en bergen dat kan niet hier zijn, Mijn antwoordt aan Robert:-)
Assyke voor jou, ik heb geen gemakkelijk leven, maar heb natuur, maar ook de liefde van enkele mensen, die me heel dierbaar zijn. Daarom blog ik ook niet over ze, het vaak te persoonlijk.
Aandringen op een fotootje van je heup zou ik aanraden. Herkenbare klachten.
Succes er mee.
En voor de rest: gewooon doormodderen. Plezier zit in de kleine dingen.
Assyke ik heb inmiddels geantwoord op mijn blog.
Even nog iets over de heup van mij Zou het ook zo zijn met een pijnlijke arm gewricht?.
Ik heb klassiekballet gedaan, kon goed sporten en kwam op mijn 45 ste bij de dokter met heupklachten.
Doorgestuurd naar een specialist, die vertelde mij na wat foto’s genomen te hebben dat mijn heupgewricht iets was veranderd en ik naar een fysiotherapeut moest. Die heeft mijn gewricht weer op zijn plaatst gezet.
De klachten kwamen door – standbeen links – overbelasting uit mijn jeugd. Wellicht het dansen (stanbeen) voetbal en tafeltennis…alles op een standbeen.
Nu, het volgende. Mijn zoon is schefkok in een Spaans restaurant (21 jaar) Hij krijg nu ook last van zijn heup. Nu hebben ze het met een specialist over gehad en die vertelde dat je moet leren op twee benen te staan (ha ha ha,,, grappig) Nee serieus nu hij dat doet heeft hij geen last meer.
Is dit een tip?
Groet Robert
Naar de dokter ermee!
Misschien is het via een therapie snel te verbeteren.
a propros. bedliefje vind ik ook niet klinken; waarom kies je niet voor het neutrale bedgenoot?
Tussen de bergen en dagen, hebben we loopplanken neergelegd. Die nemen we steeds, om toch verder te gaan. Soms hebben we geen zin, die planken een likje verf te geven, ze schoon te poetsten, dankbaar te zijn, dat we er over kunnen, soms geven anderen de loopplanken kleur en verder gaan we weer……..
Sterkte en een arm om je schouder, heel warm en stevig. xxx
@Antoinette
dat is waar
ik denk dat ik wel weet welke sprinkhanen worden bedoeld
in marokko heb ik ze wel gezien, ze zijn verschrikkelijk groot
en maken een harde plof als ze op de grond terechtkomen
hoe ze heten weet ik niet, voor mij zijn het gewoon sprinkhanen
@R.Kruzdlo
met beiden benen op de grond blijven staan is een uitstekende tip!
@kitty
bedgenoot vind ik saai klinken
o zo. je wilt het spannend voor ons maken!
had ik dat niet in de gaten 😦
@zilver
gelukkig zijn er genoeg mensen om me heen die die loopplanken
af en toe een kleurtje geven, als ik dat nalaat
maar soms stap je toch mis en heb je zomaar last van je heup:)))
dank je wel voor je lieve woorden…ze geven energie!
@kitty
:)))
Aanhoudende pijn.
En eentje die je wakker houdt
brrrr. Ik benijd je niet
Zulke pijnen maken mij kribbig, humeurig enzovoorts.
Ik neem dan ook een pilletje of twee.
Asperine of paracetamol
mijn vriendjes in pijnlijke dagen
@Kitty
Dat is helemaal het toppunt.
Je voelt je al niet jofel.
Wenst iemand je een neutrale bedgenoot.
Je kunt beter over een slapie spreken. Dat neemt alle wind uit de zeilen voor taalpuristen, het klinkt sympathiek en zegt niets.
Voor bedgeheimen worden er momenteel weer genoeg andere blogs geschreven voor de liefhebbers.
@Simen.
hahahha.
het woord is enkel neutraal.
ik wens haar uiteraard niks neutraals toe verder :PP
@Aad Verbaast
fotootje, goed idee
kom ik zelf niet op
hoewel een arts niet snel doorverwijst
na een eerste klacht
@Pirate Pete
het is geen aanhoudende pijn
maar alleen als ik een beweging maak
mijn heup lijkt op slot te zitten
maar als je wilt lopen of iets pakken, moet je
toch je heup bewegen, kan niet anders
en dan dan krijg ik een enorme opdonder
@Simen
die kitty toch!
@k.Reintje
leuk woord, slapie
waan me dan in het leger
broederlijk bezweet in de loopgraven
elkaars liefdesbrieven lezend
maar een slapie wordt geacht
altijd één oor open te houden
dat doet mijn slapie niet
een ander woord dus:)))
ik ga aan de slag met bedpartner
@Kitty
je wenst me toch wel een neutrale heup toe?
mag ik hopen
Ja .zo gaan die dingen, goed beschreven
Bedlief:)
Assyke, ik loop een beetje achter
maar de gevoelens zijn herkenbaar
en dat verbindt, dat verbindt de
mensheid, laat het zo zijn…..hand
in hand door blogland…..
x
@iris kijkt
dank je
herkenbaar, denk ik?
@annet
ik loop niet weg
je weet me altijd weer te vinden
dus loop maar lekker achter
als je maar leuke dingen doet!
Heel, heel sterkte en kracht en begrip en lieve armen om je heen!
Groet