Spinazie vloog door de keuken, spatte uiteen tegen witgesauste muren.
Ik schrok.
Caramel, hoewel al bijna twaalf, begon hysterisch te huilen.
Zijn gehuil was voor mijn lijf een startsein.
Ik pakte mijn bestek weer op en hervatte mijn warme maal. Gebakken rijst, wilde spinazie, een hoop pittige kruiden en knoflook. Het was het lievelingsgerecht van ons allemaal.
Onze lieve moeder, de duizendpoot in ons gezin, had zichzelf weer overtroffen. Koppig slikte ik het groene spul door. Dat deed pijn. Wil en lichaam werken elkaar soms tegen.
Toen mijn vader zijn stoel naar achter schoof om een fles bier uit de koelkast te halen zag ik het weer: hij ging onderuit en viel met zijn gezicht in de scherven die zijn vuisten zojuist hadden gemaakt.
Maar ik zag ook dat hij overeind bleef en met het flesje in mijn richting zwaaide.
Wat zei hij? Ik moest luisteren. Alles wat hij zei was belangrijk.
–Morgen na schooltijd.
Dat was wat hij zei. Een dreigement.
Ik keek hem recht aan.
Onze lieve moeder, de duizendpoot, krioelde met haar vele pootjes. Maar papa, negeerde haar.
Op weg naar boven, draaide hij zich nog eenmaal om.
–Morgen na schooltijd, meisjelief!
Ik knikte. Dat moest ik. Alleen dan ging hij weg.
Ik at mijn bord leeg terwijl mijn moeder de keuken leegruimde. Bij de keukendeur bleef ze staan. Het gebroken glas in de deur had gevaarlijke punten. Er was niets aan te doen.
Stil veegde ze de scherven bij elkaar, poetste ze de spinazie van de muren en legde de vaat op het aanrecht.
Welterusten mam, ik ga naar bed. Ik gaf haar een zoen en liep ook naar boven.
Ik hield mijn adem in, de laatste treden waren het zwaarst.
Eenmaal op mijn eigen kamer viel alles op zijn plek.
geinspireerd door dianne en door plato
-
Volg
Volgend
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
Assyke's Blog 
De boeman spreekt van meisjelief.
Hoe valt zulks op zijn plek
En was dat wel toen, of was het eigenlijk pas later.
Groet van een bijziende ooggetuige
Simen Vrederat
@simen
boeman is en blijft papa ondanks zijn gedrag
boemannen is sarcasme soms niet vreemd
in de keuke onder het oog van de vader was de ikpersoon
niet zichzelf, de automatische piloot had alles overgenomen
eenmaal op haar kamer werd ze pas zichzelf en viel alles op zijn eigen plek
ik stel me zo voor dat ze misschien verschrikkelijk instorrte, toen niemand even keek
dank je wel voor je commentaar, simen
lieve groet
Op een of andere manier herkenbaar… alhoewel mijn vader absoluut geen boeman is..
Je schrijft in ieder geval prachtig Assyke.
@Floortje
dank je wel floortje!
fijn dat je vader geen boeman is, kan ook haast niet als je zo spontaan
en stralend overkomt
maar nu moet ik rennen
lieve groet en succes deze weken met solliciteren!
Ik sta op het kerkhof.
We waren het niet altijd eens.
Het boek is gesloten.
Ik sla nog wel een een mooie pagina open.
Bij ons was de ultieme dreiging ‘Opsluiten zullen we je in het Spuitekot’ (een pikdonkere cel van de veldwachter, waar de brandspuit van het dorp in stond.)
Griezelig goed opgetekend, Assyke.
Ceesgegroetje
Geen zin of woord te veel. Invoelbaar geschreven. Vaders, je weet het, ik heb er vandaag ook over geschreven..
Regelmatig denk ik, wat een prima vader heb ik gehad.
Prachtig geschreven
Dat automatische is heel herkenbaar, en de sfeer die je beschrijft ook.
Sommige momenten vergeet je nooit.
Hartelijke groet, Coby
ijzige sfeer spreekt er uit.
Vooral dat "morgen.." brrr..
Jij bent een schrijfster, wow.
Je kan dit zo schrijven dat je denkt wat
een narigheid, maar dit grijpt je en niet alleen naar de keel, maar ook
daar waar een gevoel voor taal huist.
Ik durf bijna niet meer te vragen was jij dit en hoe oud was jij?
Goed en bondig geschreven.
Vader met zichzelf in de knoop… Crime voor moeder en kinderen.
Godzijdank hadden wij het getroffen met "ons pap".
p.s. gesaust( gesauste muren)
@smokey
O!
het is ook een rot woord;-)
ik ga het meteen veranderen, dank je wel
♥voor smokey
eet hij echt hart? van wat dan?
@k.Reintje
blij te horen dat er in het boek ook mooie bladzijdes te lezen zijn
@Cees
in jouw tijd werden er nogal eens kinderen opgesloten in een donker hok,
was bijna een normale straf
ík hoop niet dat jij ook daadwerkelijk in dat hok benauwde uurtjes hebt doorstaan
@theo
ja, ik weet het
telepathie?
@antoinette
een goede ouder is goud waard
en mag daar best wel erkenning voor krijgen
op zijn tijd
Misschien was vader de andere dag weer enigszins bedaard?
origineel geschreven
en daarom graag gelezen….
groet van A. te G.
Boeman: ik gebruikte dit woord gister nog
in een mail aan een Boeman:) 😦
‘onze moeder, de duizendpoot krioelde met haar vele pootjes’
talent
talent!
@annet
hihihi
ik smelt help ik lijk wel een ijsje!
dank je wel, lieve commentaartjes
@annet
de boeman aan wie je mailde is hopelijk iemand
ver weg in tijd en plaats
@Paco
dank je wel
@Coby
jij hebt weinig woorden nodig
je snapt het
@Aad Verbaast
voor nazorg verwijs ik je naar de heren moderatoren!
@Martin
weet niet goed wat ik hier op moet zeggen,
behalve dat mijn egootje flink is gestreeld;-)))
dank je wel
wat je schuchtere vraag betreft,
een beetje fictie, een beetje werkelijkheid
in welke doseringen laat ik maar in het midden
wijst zich vanzelf wel mettertijd
ja, de waarheid moet altijd gelogen worden. Prachtig.
zo moet dat, beetje fictie, beetje werkelijkheid en dan maar husselen 🙂
De spanning is voelbaar, het schipperen ook en het meest treft me de (automatische) piloot "die het vliegtug recht moet houden."
Met ingehouden adem gelezen en dat is een compliment 🙂
Ik was gelukkig het lievertje van Pa….dat werdt door mijn andere broers me niet in dank afgenomen..zeker niet omdat Pa de andere broers van tijd tot tijd kennis liet maken met zijn gezag in huis.
Dat hield dan voor mijn broers in dat de eerste meters in de woonkamer werden afgelegd zonder de vloer te gebruiken….maar er was altijd een muur die dan weer help e.e.a. terug op aarde te krijgen.
Mijn problemen begonnen pas goed toen mijn vader de deur voorgoed achter zich dicht trok…wraak is zoet zegt men…dat is een eufemisme.
Arm, daper meisje…zucht!
erg mooi geschreven, de spanning en dreiging springt van de letters op
antwoord: de boeman lag me aan het hart
gevoelens vliegen alle kanten op, vinden rust
fladderen weer op, soms raak ik mezelf even
kwijt, ik heb er al over gedicht…….
ik luister naar mijn intuïtie……..
groeteke van Annet……
@Suiker
fictie is geen leugen
want fictie gaat niet uit van feiten
maar van wat er beklijft
aan emotie
@dianne
dank
jouw gedicht triggerde me
@the Saint
een verdeel en heerser is wel het laatste wat een ouder moet zijn
dat je broers woedend zijn, kan ik me heel goed indenken
alleen zijn ze wel boos op de verkeerde persoon
hopelijk zien ze dat op een dag in
Maar morgen na schooltijd is ver weg,
en lang geleden,
en brengt die angst weer boven.
@Verbaas
de kindertelefoon staat vaak roodgloeiend
een schande is het!
@Cor
mooi compliment
Een los van je mooi geschreven blog en jouw situatie.
Een vader hoort gewoon geen boeman te zijn. Hij kan eens moe zijn of een moeilijk karakter hebben maar wanneer je een dochter hebt, hoor je daar in het algemeen gewoon lief en zorgzaam voor te zijn.
@Rene
even los van…(?)
;-)))
ben het met je eens,
wil het nog scherper stellen: als je van je kinderen houdt
wil je er in het algemeen lief en zorgzaam voor zijn
en overschrijd je bepaalde grenzen niet
Ow, ik zie het al. Tikfout.
"Een" moet zijn "even" en dan moet het duidelijk zijn.
@Rene
Yes!!!
@appelvrouw
zo houd je iemand in je greep
je pakt hem dan ook de toekomst af (morgen…)
het is de dreiging
die erger is.
het is de dreiging
die je stil vermoordt
de pijn
is vaak lichter
dan de angst
die de dreiging
in je wakker maakt.
die dreiging voel je in de tekst Assyke.
Nee, daar was ik veel te braaf voor.
Akelige herinnering. Mooi geschreven.
"Spinazie vloog door de keuken, spatte uiteen tegen witgesauste muren."
Wat voor een prachtige zin, heerlijk, die beeldvorming bij het lezen!
Groet, Roberto
@Dominic
je begrijpt het verhaal
dank je wel
@Cees
was je echt zo’n braaf jochie?
@Ivy
dank je wel
@Navelpluis
als zin is hij misschien wel mooi
om schoon te maken wat lastiger;-)))
ik kom morgen bij je lezen…nu vallen mijn ogen bijna dicht
Indrukwekkend geschreven.
@Red
Dank je wel!!!!!