kam en het meisje Deel 3

 
Haar maag krimpt samen als de luifel van de zaak in beeld komt.
Verstrooid overhandigt ze de taxichauffeur geld en struikelt halsoverkop de taxi uit. De chauffeur roept haar terug, maar Kinza staat inmiddels in de winkel en wacht nerveus op een teken van leven in de bedompte ruimte.
 
Het lijkt een eeuwigheid, maar dan komt er eindelijk een verslonste man, krabbend en snuivend, binnensloffen en vraagt bars wat ze verlangt.
Wat ik verlang, denkt Kinza en de haartjes springen weer overal op haar lijf overeind, wat ik verlang, is jouw winkelbediende.
 
-Ik, eh, heb een boodschap voor Kam, hoe laat komt hij terug?
 
De man kijkt haar niet-begrijpend aan.  Dan gaat hem een licht op. Ja, ja Kam, die goeie ouwe Kam… Maar Kam werkte al een tijd niet meer hier en nee, hij had geen adres van hem…
-En jongedame, al had ik die wel…aha, ik snap het, hij heeft je zeker laten zitten…
 
Maar Kinza is al weg. Terwijl ze stond te praten, was haar iets te binnen geschoten. 
Kam, had het langgeleden eens gehad over zijn oom  en wat hadden ze toen samen moeten lachen, want inderdaad, wat was de wereld klein, zij kende de kinderen van die oom van de kleuterschool en als ze inmiddels niet waren verhuisd, wist ze wel een beetje waar ze woonden.
 
 
-Taxi!
-Naar "de kleine huisjes",  alsjeblieft…